Het was november 2018 toen ik Gerda ontmoette in het verzorgingstehuis. Ik kwam de ruimte binnen waar een aantal oude vrouwen om een grote tafel heen zaten. Ik herkende Gerda meteen van de foto’s die ik had gezien. Ze zat aan tafel met een pop op haar schoot. Gerda keek tevreden om zich heen.

Even later besloot ik samen met haar man Kars en dochter Alied een tafeltje te zoeken in het restaurant beneden. Niet veel later zaten we daar samen te praten, onze handen warmend aan een heerlijk kopje thee. We spraken over de herinneringen die Kars, Gerda en Alied deelden over een gezamenlijk verleden. Terwijl ik luisterde naar de verhalen van vroeger, keek ik vaak naar Gerda. Ze luisterde net zoals ik aandachtig mee, alsof zij het ook voor het eerst hoorde. Ondanks de alzheimer van Gerda zag  en voelde ik de liefde en tederheid tussen deze twee mensen, nog altijd even sterk als vroeger.

Kars nam mij mee in zijn gedachten. Hij vertelde mij dat je als persoon altijd in beweging bent. Je bent niet een kern die gelijk blijft, met een buitenkant die verandert. In tegendeel, je maakt dingen mee en je ontwikkelt jezelf. Je wordt gevormd door alle wat je overkomt. Je bent niet meer die je een paar jaar geleden was en je zult weer anders zijn. ‘Wie je bent, dat is een verhaal.’ En Kars vertelde mij het verhaal dat hij het beste kent:

Het verhaal heet Gerda.

Boek, biografie, harde kaft, 120 pagina’s
Mei 2019